သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးဟာ စပါးႀကီးေႁမြႀကီး ျဖစ္သြားသလား?
========================================
ဒကာ။ ။ ေက်ာင္း ဘုရား ေစတီေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေပးလွဴကာ သားေတာ္ ရွင္မဟာမဟိႏၵ သမီးေတာ္သဃၤမိတၱေထရီမတို႔၏ ဖခင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ အထက္တစ္ယူဇနာ ေအာက္တစ္ယူဇနာ အစိုးရေတာ္မူတ့ဲ အေသာကရာဇာ မင္းတရာႀကီးဟာ ဆီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္းကို ေျမခြက္နဲ႔ ထည့္ေပးရမလားလို႔ ေဒါသနဲ႔ ေသသြားေတာ့ စပါးႀကီးေႁမြႀကီး ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါရဲ႕လား ဆရာေတာ္၊ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ဒီစကားမ်ား ပါ ပါသလား ဘုရား။
ဆရာ။ ။ အင္း.. ေထရ၀ါဒ သာသနာ၀င္ ပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားမွာေတာ့ ဒီလို အမွာစကားမ်ိဳး မပါ မရွိဘူး၊ သူရဲ႕ ဘုန္းတန္ခိုး ႀကီးေၾကာင္းကိုေတာ့.....
သကလံ ေမဒနႎ ဘုတြ၊
ဒတြာ ေကာဋိသတံ သုခီ။
အၯမာလက မတၱႆ၊
အေႏၲ ဣႆရတံ ဂေတာ။
သကလံ ေမဒနႎ ဘုတြာ = ေမာရိယ အင္ပိုင္ယာႀကီးနဲ႔တကြ ဇမၺဴကၽြန္းခြင္ မိုးေကာင္းကင္ ေရျပင္ ေျမေအာက္ယူဇနာေပါက္ေအာင္ အခြန္ေတာ္အဆီ အႏွစ္ တို႔ကို ေကာက္ယူ သံုးေဆာင္ခံစားၿပီး၍……
ဒတြာ ေကာဋိသတံ သုခီ = ေစတီ ေက်ာင္းေဆာင္ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္တို႔ကို အသျပာေငြ ကုေဋတစ္ရာဖိုးမွ် ကုန္က်တည္ေဆာက္ကာ ခ်မ္းသာစြာေပးလွဴၿပီးေသာ ဓမၼာေသာကမင္းႀကီးသည္….
အၯမာလက မတၱႆ အေႏၲ = သက္ရြယ္ေတာ္အိုမင္း၍ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမွ် မႏိုင္မနင္းေသာကာလ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္က်ကာမွ ဆီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္းကိုမွ်သာ……
ဣႆရတံ ဂေတာ = ဘုန္းတန္ခိုးေတြယိုင္၍ စိုးပိုင္ေသာသူအျ
ဒကာ။ ။ ဒါေလာက္သံုးမကုန္ လွဴမခန္း ခ်မ္းသာတဲ့ မင္းတရားႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ရင္နင့္စရာခံစားခ်က္ ေျမခြက္ကေလးတစ္ခုနဲ႔ ဆီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္းသာ ပိုင္ဆိုင္ရတယ္ဆိုတာကေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ ဆရာေတာ္၊ သိသေလာက္ရွင္းျပပါဦး ဘုရား။
ဆရာ။ ။ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြက ေထရ၀ါဒ သဂၤါယနာပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာတို႔မွာအျပည့္အစံု မပါဘူး၊ နည္းနည္းစီပဲပါတယ္၊ အမ်ားအားျဖင့္ သကၠတဘာသာ ( ဒိဗၺ၀ါဒါန) ဒိဗ်ာ၀ါဒါန၊ အာသုေဗာဓစတဲ့ က်မ္းေတြမွာ ျပဆိုထားတာကေတာ့……
မင္းႀကီးအိုမင္းမက်န္းရွိေသာအခါ အလွဴအတန္းေတြ မ်ားလြန္းတယ္ဆိုၿပီး ျဗဟၼဏအႏြယ္၀င္ မ်ားျဖစ္တဲ့ သာသနာမၾကည္ညိဳသူ (ဟိႏၵဴ) မွဴးႀကီးမတ္ႀကီးတို႔က ေျမးေတာ္အိမ္ေရွ႕စံ သမၸဒိမင္းသားနဲ႔ တိုင္ပင္ၾကၿပီး ဘ႑ာတိုက္ေတြကို သိမ္းလိုက္ၾကတယ္တဲ့။
ဒကာ။ ။ ဟာ… သည္လိုဆို မင္းႀကီးေတာ့ ဒုကၡေပါ့၊ ဘယ္ေပးလွဴႏိုင္ပါေတာ့မလဲ၊ ေပးလွဴစရာ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ ဆရာေတာ္၊ သံေ၀ဂယူစရာပဲေနာ္။
ဆရာ။ ။ အင္း… မင္းႀကီးကေတာ့ ဒါနပါရမီသမားပဲ၊ ဒါနဘက္က မေလွ်ာ့ဘူး၊ ဒီဘုရား သာသနာေတာ္မွာ အေသာကရာဇာကို ဘယ္သူမွ မမီဘူး၊ အနာထပိဏ္တို႔ ၀ိသာခါတို႔ လွဴတာက ကုေဋတစ္ရာမွ မျပည့္ဘဲဟာ၊ ကုေဋတစ္ရာျပည့္လို႔လား။
ဒကာ။ ။ ဆရာေတာ္ သိသေလာက္ ဆက္လက္မိန္႔ၾကားပါဦး ဘုရား၊ ဒကာႀကီးတို႔ နာယူလ်က္ပါ။
ဆရာ။ ။ အင္း. ေရႊတိုက္ ေငြတိုက္ ဘ႑ာတိုက္ေတြ ခ်ိပ္ပိတ္လိုက္ေတာ့ကာ မင္းႀကီးထံ ပို႔ဆက္ရတဲ့ ေရႊဇြန္း ေရႊပန္းကန္ ပြဲေတာ္အုပ္ကိုပဲ မင္းႀကီးပိုင္ဆိုင္ေတာ့တယ္။
အဲဒီအခါ သူ႔ဆီယူလာတဲ့ ေရႊပြဲေတာ္အုပ္ကိုပဲ သူေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ပါဋလိပုတ္ျပည္ရွိ ကုကၠဳဋာ႐ံု ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေပးလွဴ ေပးလွဴ လိုက္ျပန္တယ္တဲ့။
အဲဒီအေၾကာင္းကို ၀န္ႀကီးမ်ားၾကားသိျပန္ေတာ့ဒီမွာေဒါင္းပါကာ ေငြခြက္ပြဲေတာ္အုပ္နဲ႔ ပို႔ဆက္ေစျပန္တယ္တဲ့၊ ေငြပြဲေတာ္အုပ္ကိုလည္း သူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုပဲ ေပးလွဴေပးလွဴ ပစ္ျပန္ေတာ့ကာ ေၾကးပြဲေတာ္အုပ္နဲ႔ ပို႔ဆက္ၾကျပန္တယ္။
ေၾကးအိုး ေၾကးခြက္ ပဲြေတာ္အုပ္ကိုလည္း ေရွးနည္းအတိုင္းပဲ ေပးလွဴပစ္ျပန္ေတာ့ကာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို မ်က္မုန္းက်ိဳးတဲ့ တန္ခိုးအာဏာရွိ ၀န္ႀကီးမ်ားက ေျမခြက္ေျမအိုး ေျမပန္းကန္ေတြနဲ႔သာ ပြဲေတာ္အုပ္အသံုးအေဆာင္မ်ားကို ပို႔ဆက္ေစရမည္၊ ေရႊ ေငြ သံ ေၾကးမ်ား မင္းတရားႀကီး ေတာင္းခံတိုင္း မေပးရဟု ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးအား တားျမစ္လိုက္ၾကတယ္တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး မင္းတရားႀကီးရဲ႕ စားပြဲခံုအေပၚမွာ ေျမအိုး ေျမခြက္ ေျမပန္းကန္ အသံုးအေဆာင္ေတြ သာ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲတဲ့။
သို႔ရာတြင္ အေသာကဘုရင္ႀကီးက သူပိုင္ဥစၥာ သူ႔ေနာက္ပါမည့္ ကုေဋတစ္ရာဖိုးမွ်မကေသာ ေရႊေငြရတနာေတြကို ေပးလွဴၿပီးသားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ ဘာမွ်စိုးရိမ္ေသာက မေရာက္ပါဘူးတဲ့၊ ေက်နပ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ သူ႔အားခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသ သူတစ္ဦးျဖစ္ေသာ အေစာင့္၀န္ႀကီး ရာဓဂုတၱကို (အဘယ္သူသည္ ေမာရိယတိုင္းဣႏၵိယျပည္ႀကီး၏ ဘုရာျဖစ္သလဲဟု) ေမးေတာ္မူေသာအခါ ၀န္ႀကီးက ႐ိုေသစြာ ဦးၫြတ္လ်က္ အရွင္မင္းတရားႀကီးသာ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းႀကီး၏ အရွင္သခင္ျဖစ္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾကားေလသည္တဲ့။
ထိုအခါ မင္းျမတ္က သင္ဟာ ငါ့အား ခ်စ္ေၾကာက္ေလးစားသူျဖစ္ပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မမွန္စကား ေျမႇာက္ပင့္ေျပာၾကားဘိသနည္း၊ ငါသည္ ဘုရင္မဟုတ္ေတာ့ၿပီ၊ ဘုရင္ဘ၀မွ ေလ်ာက်ခဲ့ေလၿပီဟု မိန္႔ၾကားေတာ္ မူတယ္တဲ့။
မင္းႀကီးသည္ တတိယသဂၤါယနာတင္ ကုသိုလ္ေတာ္ရွင္ျဖစ္၍ (သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာ) ျဖစ္သမွ် မုခ်ပ်က္ရမည္ကို ႀကိဳတင္သိထားသူ ဆရာေကာင္းတပည့္ ျဖစ္ရကား အဘယ္မွာလွ်င္ ႏွလံုးမသာစိုးရိမ္ရင္နာျခင္း ျဖစ္ေတာ့အံ့နည္း။
0 commentsဒီမွာေရးခဲ့ပါ:
Post a Comment
myat1500.m@gmail.com